Houdt van schrijven, eten, wijn en mannen in pak.

woensdag 29 augustus 2012


‘Eindelijk. Rust.’

Ik begin een nieuw schooljaar altijd met nieuwe voornemens.
Een terugkomend voornemen is het ‘morgen vroeger op’ voornemen.

Kwart voor zeven. Weer veelte lang blijven liggen in bed. Die snoozzknop, na mijn wekker 1 meter verderop te zetten weet ik hem nog steeds te vinden.
De snoozzknop is zo groot als een 2 euro munt en niet te missen.
Ik spring het bed uit, grijp ondertussen een bh en onderbroek van de grond en sprint verder naar de badkamer. Gelukkig, iedereen slaapt dus ik kan ongestoord mijn gang gaan zonder een scheve blik van mijn vader die niet begrijpt hoe ik het elke keer weer voor elkaar krijg.

Hoe doen mannen dat? Neem mijn vader. Hij staat 20 minuten voordat hij vertrekt op, neemt een douche, eet een boterham en smeert er ondertussen een voor de lunch. Vervolgens vertrekt hij heel relaxed naar zijn auto.

Ik daarin tegen sta een uur voor vertrek op. Laat de wekker nog een keer snoozen en ren dan het hele huis door. Aan mijn kleding en makeup besteed ik misschien 10 minuten (ik ben een expert in snelle makeup).
De wijzer lijkt bij mij ’s ochtends veel sneller te gaan.

Onder het rennen en haasten door vergeet ik van alles. Als ik mijn tanden aan het poetsen ben ga ik het lijstje af.
Sleutels? Check. Lunch? Check.
Als ik denk dat ik alles heb en mijn fiets uit de garage rijd bedenk ik me opeens dat ik mijn iPod nog op de keukentafel heb laten liggen.
Snel terug.

In een race tempo fiets ik naar de bus, haal mijn OVchipkaart langs het apparaat en ga zitten. Eindelijk. Rust.

Gelukkig. Ik ben op tijd.
Morgen eerder op.

maandag 27 augustus 2012


Doordeweeks ben je druk, heb je van alles aan je hoofd en ben je meer op RTLgemist te vinden dan voor de tv. Als het zomervakantie is heb je ineens alle tijd maar is er geen leuk programma op de buis te vinden. Noodgedwongen heb ik, als ik tv wilde kijken, 24kitchen gekeken. Rudolph’s Bakery: ik heb ze bijna allemaal gezien. Zelfs daar kwamen op een gegeven moment alleen maar herhalingen voorbij.

Ja, ik snap dat Linda de Mol graag ook vakantie viert en dat Irene Moors ook liever in de zon ligt maar zend dan tenminste leuke herhalingen uit. Geen ‘dit is een herhaling, u kunt niet meer stemmen’  uitzendingen. Daar hebben we niets aan. Nu de scholen weer zijn begonnen en Lieke van Lexmond en Carlo Boshard weer aan het werk zijn betekend dat ook dat er nieuwe programma’s aan komen.

Je ziet door de bomen het bos niet meer en daarom hier een overzicht van nieuwe programma’s die binnenkort op de buis te zien zijn!
Even die afstandsbediening in het bezit krijgen, een groot glas fris inschenken en mee Twitteren op de iPad. Enjoy!


De goudeerlijke Marin en zorgzame Tante Cor worden tijdens de logeerpartijen door de BN’ers in hun harten gesloten. Dat leidt tot mooie televisie met vooral een lach, maar soms ook een traan.’  is wat SBS6 over Villa Morero zeggen.
Helaas zonder Cheryl en haar vriendinnen maar Martin maakt een hoop goed.
Maandag 27 augustus 20:30 is de eerste aflevering te zien op SBS6.


Na Barbie’s Bruiloft is er nu ook Barbie’s Baby. Barbie en haar vriend worden tijdens de zwangerschap gevolgd tot de geboorte van hun dochtertje Angelina.
Dinsdag 28 augustus om 20:30 is de eerste aflevering te zien op RTL 5.


‘De Amsterdamse chirurg Martinus Elsenbosch doorloopt een sollicitatiegprocedure tot huisarts in het dorpje Wourkem. Daar aangekomen is de cultuurshock voor hem groot en worstelt hij met zijn brutale doktersassistente Kim, de onhandige loodgieter Bert en een mannelijke pati”ent van aanzien met een nogal genante aandoening.. Het enige lichtpuntje is de lokale onderwijzeres Lisa de Graaf.’
Huisarts serie’s doen het goed op de tv. Dokter Deen was een hit.
Woensdag 29 augustus om 20:30 is de eerste aflevering te zien op SBS6.


Expeditie Robinson is een van mijn favoriete programma’s. Bikkels zijn het.
Dit jaar met Fajah Lourens, Paul Turner, Ruud Feltkamp, Fatima Moreira de Melo, Lodewijk Hoekstra en Tess Milne.
De eerste aflevering is te zien op donderdag 30 augustus om 21:30 op RTl 5.


‘Een prachtige jonge vrouw introduceert een verschrikkelijke verloofde aan haar familie en vrienden en vertelt hen dat de bruiloft in aantocht is! Het geduld van haar familieleden en vrienden wordt op de proef gesteld door het afschuwelijke gedrag van de bruidegom in spe. Zij moet haar leugens volhouden tot aan het altaar om een miljoen dollar in de wacht te slepen.’
Niet mijn cup of tea, maar wie weet vind ik het toch leuk.
Elke maandag vanaf 27 augustus te zien tussen 20:30 en 21:30 op RTL

Voor diegene die het niet kunnen zien: lang leven RTLxl!
 

zaterdag 25 augustus 2012



Sinds ik in het bezit ben van een iPod luister ik overal muziek.
Een nieuwe rubriek om jullie een kijkje te geven in mijn meest geluisterde playlist.


Up in the sky is het nieuwste album van 77 bombay street. Hero is mijn favoriete nummer op dit album en inmiddels ken ik de tekst uit mijn hoofd.


Ik was vroeger nooit zo’n fan van Maroon 5, maar tegenwoordig luister ik graag naar zijn nummers. Dit nummer komt van het album Overexposed.



Ik voel me een baas als ik dit nummer van Nicki Minaj foutloos mee kan rappen.


vrijdag 24 augustus 2012




‘Lekker crossen door Frankrijk en Italië.’ 


Het was pittig. Kiezen uit honderden plaatjes. Maar het is me gelukt. Ik ben er even voor gaan zitten.
Haal een glas cola en ga er lekker voor zitten!
Hier issie dan, de weheartit tag:



Ik weet zeker dat mijn neefje (nu 1,5) dat over een paar jaar fantastisch vind.


Ik ga helemaal los bij The Sims en hoop het een keer in het echt te kunnen doen!



Mocht ik ooit gaan trouwen, dan hoop ik dat we samen oud en grijs worden.



Dit gaat hoop ik over een paar jaar gebeuren. Eerst allemaal het rijbewijs halen en wat rij ervaring op doen (de Franse Alphen liegen er niet om) en dan crossen door Frankrijk en Italië.
Het liefst in een oud Volkswagen busje. Lekker knus zo met z’n alle!


Ik wil haar een keer mee nemen op vakantie. Dan mag ze kiezen waar we heen gaan,  met de hele familie in een huis in de Algarve of skiën in Lech. Om haar te laten zien hoeveel ik van haar houd en haar te bedanken voor alles wat ze voor ons doet.



‘Wil je ooit kinderen?’  vind ik een moeilijke vraag. Vroeger werd ik altijd mama als er gevraagd werd wat ik later wilde worden. Ik hoop dat ik ooit mama word.



Ik ben de jongste thuis, mijn zus al getrouwd. Mocht ik ooit trouwen dan hoop ik dat mijn vader daar bij is. 



Mijn kledingkast zit propvol en ik kan heel moeilijk kleding weggooien. Ik houd van mode (het is immers mijn opleiding) en ben er altijd mee bezig. Een walk-in-closet hoort daar gewoon bij. Punt. 


Een sprookjeshuwelijk. In een grote prinsessen jurk voor het altaar staan. Daarna feesten tot de zon opkomt!


Voordat je ‘groot en burgerlijk’ bent genieten van je studentenleven. Hoe leuk zou het zijn een huis te huren met vriendinnen?



Alleen als er genoeg ruimte is, ik genoeg tijd heb en ik zeker weet dat ze kunnen rennen en hond kunnen zijn. 2 bruine labradors. Eentje vind ik zielig.


Over drie weken is het zover: mijn rijbewijs. Ik hoop dat ik over een half jaar het roze pasje in mijn bezit heb!






Ik vind tattoo’s alleen mooi als er een betekenis achter zit en ze niet al te groot zijn.


zondag 19 augustus 2012


‘Er wonen hele gewone mensen.’

Laatst ging ik met mijn moeder winkelen in Laren.
Waarom in Laren, denk je misschien, maar in Laren zit, voor mij, de dichtstbijzijnde SuperTrash store (ik ben groot fan van SuperTrash).
En als je gaat winkelen in Laren ga je (of course) ook wat drinken bij Mauve of ’t bonte paard.

In de serie Gooische Vrouwen wordt het Gooi neergezet als het glamour reservoir van Nederland. In het echt valt dat allemaal wel mee. De Albert Heijn is daar ook gewoon de Albert Heijn als in de rest van het land. Er is zelfs een markt in Laren (vrijdag).
Er zijn ook ruitjeshuizen in Laren, voor wie denkt dat er alleen maar grote villa’s te vinden zijn.

Het geld lijkt van je bankrekening af te vliegen. Louboutins worden gewoon in de plaatselijke schoenenwinkel verkocht en voor een echte Louis Vuitton hoef je ook niet ver te lopen. Een walhalla voor een shopaholic als ik.
‘Wil je ze even passen?’  vraagt de verkoopster. Ik kijk naar de 14 cm hak. Nee. Daar valt niet op te lopen. Dit gaat zelfs voor mij (te) ver.

En toch wonen er gewone, hele normale mensen. Geen Cheryl of Martin Morero te bekennen. Er hangt gewoon een chique sfeertje. Ik ben dol op dat sfeertje. De meeste mensen werken er kei hard en hebben echt geen tijd om de hele dag over de nieuwe collectie van Gucci te praten.

Ik zou zeggen, probeer het eens uit. Je hoeft er echt geen grote portemonnee voor te hebben en het is er reuze gezellig!

vrijdag 17 augustus 2012


‘Nooit meer spaghetti, dat zou ik heel erg vinden.  ‘

Een personal tag. Gewoon omdat ik dat leuk vind.

What do you order at Starbucks?
Een kop groene thee met als ik daar zin in heb een chocolade koek. Ik wil al heel lang een Caramel Frappuccino® Blended Beverage proberen dus dat komt nog wel een keer. Ik kom vaak langs de Starbucks maar ga er niet altijd wat drinken.

What's one thing in your closet you can't live without?
Ja. Dat zijn zonder twijfel mijn Uggs. De meningen over deze laarsjes zijn verdeeld maar ik vind ze ge-wel-dig. Vooral op winter sport. Heerlijk warm en ik vind ze leuk.

What's one thing that most people don't know about you?
Dat is een chaoot ben. Mensen denken juist dat ik heel erg geordend ben.

What's one food you can't live without?
Spaghetti. Moeilijk een ding te kiezen want ik ben dol op de Italiaanse keuken maar nooit meer spaghetti zou ik wel heel erg vinden.
Pizza trouwens ook.

What's one quote that you live your life by?
Leef je droom.

What’s your favorite shop?
Ik ga voor de Rituals. Ik ben er net nog geweest. Er werken leuke mensen (vandaag kreeg ik een handmassage) en ik ben dol op de producten.

What's your number 1 song on your iPod/iTunes?
Op het moment 77 bombay street- Miss you Girl maar ik luister zoveel muziek dat dat morgen weer een ander nummer kan zijn.

What kind of style would you describe yourself as having?
Casual-chique. Ik draag graag colbertjes, jasjes, tuniekjes en pumps. Soms heb ik daar geen zin in en loop ik in een spijkerbroek met een simpel truitje op mijn gympen.

Two hobbies?
Fotografie en fashion.

Two pet’s you want to have?
Als ik later op mezelf woon en ik er plek voor heb zou ik wel 2 paarden willen hebben. En een bruine Labrador retriever. Ik vind ze zo mooi.

donderdag 16 augustus 2012


Moet ik ergens wachten dan Like ik een foto van mijn tante die trots haar Bouganviel op Facebook zet want 'hij bloeit zo mooi'.    ’

Mijn mobiel. Ik vond dat ik er wel een heel artikel aan mocht wijden.
Sinds de dag van aanschaf zijn we onafscheidelijk van elkaar. Met liefde laad ik hem elke dag op. Lekker boeiend dat die oude Nokia's een week mee gaan. Who care's?
Nee. Ik en mijn smartphone zijn meant to be.
En zoals bij elke hechte vriendschap verwacht je dat hij je niet in de steek zou laten.

Misschien lijd ik aan Nomofobie (een fobie voor het niet bereikbaar zijn via GSM).
Ik ben bereid terug te gaan als ik op schiphol sta en er achter kom dat ik mijn telefoon ben vergeten.
Niet dat ik er 24 uur per dag op aan het Twitteren, Whatsappen en Facebooken ben maar het idee niemand te kunnen bellen als er iets is, is voor mij al beangstigend te noemen.
Het gaat ook zo makkelijk.
Even een whatsappje daar, de agenda checken, kijken of die ene vriendin nu (eindelijk) 'in een relatie' is.
Moet ik ergens wachten dan Like ik een foto van mijn tante die trots haar Bouganviel op Facebook zet want 'hij bloeit zo mooi'.
Als ik me verveel kan er gewordfeud worden of gesongpopt.
Je moeder missen als ze 3 weken naar de Middellandse zee gaat is niet meer nodig want daarvoor is gewoon Facetime.
Al lopend naar het centrum check ik even of de nieuwe collectie al te koop is bij de H&M en de Mango en krijg ik een mailtje binnen van de Zara (final sale!!)
Een fotocamera? Hoezo? Ik heb toch gewoon mijn mobiel?
Ik heb zelfs een online fotoboek waarmee ik op een zondag middag via de iPad leuke kiekjes aan mijn oma kan laten zien.
Mijn lieve oma die dan naar het grote scherm kijkt en zegt: 'Kan je daar ook mee bellen?!'
Ik omarm mijn telefoon, mijn iPad waar ik 's avonds uren lang op lig te RTLXL'en en mijn iPod die mij elke dag van de nodige dosis muziek voorziet.
Te vroeg op staan voor school is er niet meer bij: mijn telefoon geeft bericht als er les uitval is en ik me nog een keer mag omdraaien.

En daarom de Nomofobie. Hoe weet ik waar ik wanneer moet zijn zonder mijn online agenda?
Hoe onthoud ik alle verjaardagen zonder mijn telefoon? Hoe weet ik waar ik moet zijn zonder die navigatie?

Zoals in een hechte vriendschap verwacht je dat hij je nooit in de steek zal laten.
Toch zit daar de doorn in deze mooie vriendschap.
Want sinds kort valt mijn lieverdje zomaar uit.
Precies op momenten dat ik hem het hardst nodig heb.
Als een ninja haal ik de batterij eruit om hem daarna snel weer terug te stoppen en ongeduldig te wachten tot ik mijn PIN weer in mag vullen en de paniek langzaam weer weg ebt.

Forever is a lie. Zelfs bij telefonie.

maandag 13 augustus 2012


‘Ik zit nog in de ontkenningsfase.’

Het is weer bijna zo ver.
De carvans staan weer bij het huis en door de zon gebruinde kindjes rennen weer over straat.
Zaterdagmiddag is het weer topdrukte bij de Albert Heijn en bij de bakker moet je rennen voor je brood.

Ik zit nog in de ontkenningsfase, ga elke avond veelte laat naar bed en sta ’s ochtends ook weer lekker laat op. Met een ontbijtje en een kop thee voor de tv 24kitchen kijken (bij de rest van de zenders is het komkommertijd) en beslissen of ik vandaag in mijn pyjama de dag doorbreng of dat ik toch maar iets leuks aan ga trekken.
Aan school heb ik nog geen moment gedacht.
Totdat ik gister thuis kwam van een weekend zee. Daar stond het. Ik kon er nu toch echt niet meer omheen.
Een gigantische doos vol schoolboeken stond op mij te wachten.
Ik kan mij een beter welkomst cadeau bedenken, maar ontkennen heeft geen zin meer.

Maar liefst 3 maanden had ik om te doen waar ik zin in had.
Om te zonnen tot ik er bij neer zou vallen (al was de zon er niet altijd) en om te winkelen tot er niks meer te winkelen viel.
Na het knokken voor mijn eindexamen had ik dat wel verdiend.

Morgen begin ik. Aan de rommel in mijn slaapkamer en de chaos in mijn kast.
Een fris nieuw begin. Werken aan mijn slaap ritme (daar ben ik de komende paar weken wel zoet mee) en weer aan de bak voor school.

Wat heb ik van je genoten.
Dag zomervakantie,

tot volgend jaar.

dinsdag 7 augustus 2012


‘Ik Twitter en Facebook erop los om het piekeren in mijn hoofd te negeren: het lukt niet.’

Vanmorgen was het zo ver. Het een keer in de zes maanden bezoekje aan de tandarts. Bij het woord tandarts krijg ik al klamme handjes.
Nee, de tandarts is (zoals bij velen) niet mijn beste vriend. De geur en de sfeer maken het er niet beter op. Een geur die alleen bij tandartsen hangt. Alcohol lucht gemixt met latex.

Daarbij komt nog eens dat ik altijd te vroeg ben. De tien minuten die ik dan moet wachten lijken uren te duren. Ik hoor kinderen gillen en schreeuwen, moeders die hun kind in bedwang houden om te voorkomen dat het kind naar buiten rent.
Dat laatste heb ik zelf ook ooit gedaan. Mijn vorige tandarts was een engerd.
Een griezel. Ik als 6 jarig meisje was doods bang voor hem. Toen hij met de boor mijn kant op kwam ben ik er heel hard van door gegaan.

Een vrouw speelt Angry Birds op haar iPhone en het irritante deuntje galmt door de wachtkamer. Ik zie een man geïrriteerd haar kant op kijken. Het geluid van een boor trekt mijn aandacht. Alsjeblieft laat dit snel voorbij zijn.
Ik Twitter en Facebook erop los om het piekeren in mijn hoofd te negeren. Hoe hard ik ook mijn best doe: het lukt niet.

Een blonde jonge meid roept mijn naam en ik loop achter haar aan.
‘Fijne vakantie gehad?’ vraagt ze.
Tandartsen doen dat expres, een praatje maken met de patiënt. De patiënt een fijn gevoel te geven. Alsof ik kan antwoorden met een spiegel, een stokje met een haak waarbij de haak van kapitein Haak niks bij is en een stofzuiger in mijn mond.

Ergens anders aan denken. Wat heb ik gister gegeten?
Aardappels? Met wat? Groente.. wat voor groente?
Terwijl ik hard mijn best doe aan iets anders te denken gaat mijn stoel weer overeind.

‘Zo, dat was het. Tot over een half jaartje!’
Wat ben ik toch ook een ongelofelijke bange poeperd.

vrijdag 3 augustus 2012