‘Ik dacht dat het nooit zomervakantie zou worden.’
Een jaar geleden begon ik deze weblog. Uit pure verveling en
een overdosis aan creativiteit flanste ik een lay-out in elkaar, zocht me suf
naar een passende naam en schreef. Als vanzelf rolde er hele lappen tekst uit.
Alsof ik het tegen mijn vriendinnen had die ik al jaren niet meer gesproken
had. Jongens, rijlessen, wijn en de meest onzinnige dingen beschreef ik voor
jullie. De één jaar jongere ik wilde niet dat de zomer ophield, vond de winter
te koud en had een veelte lange zomervakantie.
Ik deed eindexamen en had 3 maanden vakantie. Van drukke schooldagen werd ik ineens in een diep gat gegooid dat ‘vakantie’ heet. Heel leuk al die vrije tijd. Maar wat moest ik er in godsnaam mee? Toen mijn blog eenmaal online stond en ik mijn eerste 5 bezoekers had dacht ik: ‘Wow. Er zijn echt mensen die dit lezen. Mensen die ik niet ken en mij nu wel een stukje kennen.’ Nog steeds begrijp ik niet dat er inmiddels al 9.600 mensen op mijn blog zijn geweest. Super leuk vind ik het als ik berichtjes krijg met ‘dit is ZO herkenbaar’ en ik door lezeressen gevold word op Twitter. Zo zie ik ook een heel klein stukje van jullie leven. Dat jullie ook op zoek zijn naar het leukste jurkje en in juni ook gewoon je Ugg’s aantrekken als je boodschappen moet doen.
Het is weer zover. Ik heb zomervakantie. Eindelijk. De laatste weken waren zo druk op school dat ik dacht dat het nooit zomervakantie zou worden. Alle verslagen zijn ingeleverd, de rust is terug en mijn hoofd is leeg. Tijd en plek voor een nieuw begin.
Een nieuwe zomer. Een nieuw verhaal.
Ik deed eindexamen en had 3 maanden vakantie. Van drukke schooldagen werd ik ineens in een diep gat gegooid dat ‘vakantie’ heet. Heel leuk al die vrije tijd. Maar wat moest ik er in godsnaam mee? Toen mijn blog eenmaal online stond en ik mijn eerste 5 bezoekers had dacht ik: ‘Wow. Er zijn echt mensen die dit lezen. Mensen die ik niet ken en mij nu wel een stukje kennen.’ Nog steeds begrijp ik niet dat er inmiddels al 9.600 mensen op mijn blog zijn geweest. Super leuk vind ik het als ik berichtjes krijg met ‘dit is ZO herkenbaar’ en ik door lezeressen gevold word op Twitter. Zo zie ik ook een heel klein stukje van jullie leven. Dat jullie ook op zoek zijn naar het leukste jurkje en in juni ook gewoon je Ugg’s aantrekken als je boodschappen moet doen.
Het is weer zover. Ik heb zomervakantie. Eindelijk. De laatste weken waren zo druk op school dat ik dacht dat het nooit zomervakantie zou worden. Alle verslagen zijn ingeleverd, de rust is terug en mijn hoofd is leeg. Tijd en plek voor een nieuw begin.
Een nieuwe zomer. Een nieuw verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten