‘Als ik naar buiten loop krijg ik iets wat lijkt op een
baby-rollator in mijn armen gedrukt.’
Ik kijk uit mijn raam en zie haar onhandig een kinderwagen uit de auto halen.
Een auto die zeker 3 keer zo groot is als zijzelf is. Ze klungelt met de automatische achterklep en de klep raakt haar heup. Ik zou nog uren naar haar onhandigheid kunnen kijken.
Als ik ook buiten ben en op haar af kom lopen krijg ik iets wat lijkt op een rollator voor baby’s in mijn armen gedrukt.
Ik geef haar een kus en zet het rollator ding zo onopvallend mogelijk weer neer.
Ze kletst en vloekt. De wandelwagen werkt niet mee. Met groot geweld staat hij dan eindelijk.
Ik loer door het geblindeerde raam en kijk naar mijn knulletje.
Mijn heerlijk naar Zwitsal ruikende knulletje.
Het jochie dat sinds hij anderhalf jaar geleden ter wereld kwam alles veranderde in ons gezin.
Hij zwaait en lacht maar ik weet dat hij er uit wil. Net zo ongeduldig als zijn moeder.
‘Krijg ik een kusje?’. Hij pakt mijn gezicht om er een natte zoen op te geven.
Ik voel dat hij zijn armpjes stevig om mijn nek klemt.
Binnen ploffen we op de bank en pak ik een koekje van de schaal die ik had neergezet.
Hongerig kijkt hij naar mijn koekje en lacht.
Lacht hoe alleen hij kan lachen. Een lach wat, vrees ik, ooit tegen mij gebruikt gaat worden. Later, als hij weer de nieuwste Badman wil en hij het van zijn moeder niet krijgt, komt hij het vast en zeker bij mij proberen.
Ik ben zo’n tante waarvan alles mag.
Hij grijpt met zijn handje voorzichtig mijn koekje en breekt er een stuk af.
Als hij ziet dat mijn stuk op is krijg ik een nat stukje koek aangereikt.
Onder het avond eten voer ik hem zijn yoghurt.
Bij elke hap laat hij mij zien hoe het er bij hem van binnen uitziet als hij yoghurt in zijn mond heeft.
Zijn hoofd rust op zijn arm en ongeduldig wacht hij op de volgende hap.
’S avonds gaat hij weer met mijn zus mee naar huis, naar zijn eigen huis en zijn vader.
Ik krijg weer een natte zoen.
Als ze de oprit afrijden zwaait hij.
Mijn jochie. Mijn lieve kleine knulletje.
Ik kijk uit mijn raam en zie haar onhandig een kinderwagen uit de auto halen.
Een auto die zeker 3 keer zo groot is als zijzelf is. Ze klungelt met de automatische achterklep en de klep raakt haar heup. Ik zou nog uren naar haar onhandigheid kunnen kijken.
Als ik ook buiten ben en op haar af kom lopen krijg ik iets wat lijkt op een rollator voor baby’s in mijn armen gedrukt.
Ik geef haar een kus en zet het rollator ding zo onopvallend mogelijk weer neer.
Ze kletst en vloekt. De wandelwagen werkt niet mee. Met groot geweld staat hij dan eindelijk.
Ik loer door het geblindeerde raam en kijk naar mijn knulletje.
Mijn heerlijk naar Zwitsal ruikende knulletje.
Het jochie dat sinds hij anderhalf jaar geleden ter wereld kwam alles veranderde in ons gezin.
Hij zwaait en lacht maar ik weet dat hij er uit wil. Net zo ongeduldig als zijn moeder.
‘Krijg ik een kusje?’. Hij pakt mijn gezicht om er een natte zoen op te geven.
Ik voel dat hij zijn armpjes stevig om mijn nek klemt.
Binnen ploffen we op de bank en pak ik een koekje van de schaal die ik had neergezet.
Hongerig kijkt hij naar mijn koekje en lacht.
Lacht hoe alleen hij kan lachen. Een lach wat, vrees ik, ooit tegen mij gebruikt gaat worden. Later, als hij weer de nieuwste Badman wil en hij het van zijn moeder niet krijgt, komt hij het vast en zeker bij mij proberen.
Ik ben zo’n tante waarvan alles mag.
Hij grijpt met zijn handje voorzichtig mijn koekje en breekt er een stuk af.
Als hij ziet dat mijn stuk op is krijg ik een nat stukje koek aangereikt.
Onder het avond eten voer ik hem zijn yoghurt.
Bij elke hap laat hij mij zien hoe het er bij hem van binnen uitziet als hij yoghurt in zijn mond heeft.
Zijn hoofd rust op zijn arm en ongeduldig wacht hij op de volgende hap.
’S avonds gaat hij weer met mijn zus mee naar huis, naar zijn eigen huis en zijn vader.
Ik krijg weer een natte zoen.
Als ze de oprit afrijden zwaait hij.
Mijn jochie. Mijn lieve kleine knulletje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten