‘Eindelijk. Rust.’
Ik begin een nieuw schooljaar altijd met nieuwe voornemens.
Een terugkomend voornemen is het ‘morgen vroeger op’ voornemen.
Kwart voor zeven. Weer veelte lang blijven liggen in bed. Die snoozzknop, na mijn wekker 1 meter verderop te zetten weet ik hem nog steeds te vinden.
De snoozzknop is zo groot als een 2 euro munt en niet te missen.
Ik spring het bed uit, grijp ondertussen een bh en onderbroek van de grond en sprint verder naar de badkamer. Gelukkig, iedereen slaapt dus ik kan ongestoord mijn gang gaan zonder een scheve blik van mijn vader die niet begrijpt hoe ik het elke keer weer voor elkaar krijg.
Hoe doen mannen dat? Neem mijn vader. Hij staat 20 minuten voordat hij vertrekt op, neemt een douche, eet een boterham en smeert er ondertussen een voor de lunch. Vervolgens vertrekt hij heel relaxed naar zijn auto.
Ik daarin tegen sta een uur voor vertrek op. Laat de wekker nog een keer snoozen en ren dan het hele huis door. Aan mijn kleding en makeup besteed ik misschien 10 minuten (ik ben een expert in snelle makeup).
De wijzer lijkt bij mij ’s ochtends veel sneller te gaan.
Onder het rennen en haasten door vergeet ik van alles. Als ik mijn tanden aan het poetsen ben ga ik het lijstje af.
Sleutels? Check. Lunch? Check.
Als ik denk dat ik alles heb en mijn fiets uit de garage rijd bedenk ik me opeens dat ik mijn iPod nog op de keukentafel heb laten liggen.
Snel terug.
In een race tempo fiets ik naar de bus, haal mijn OVchipkaart langs het apparaat en ga zitten. Eindelijk. Rust.
Gelukkig. Ik ben op tijd.Ik begin een nieuw schooljaar altijd met nieuwe voornemens.
Een terugkomend voornemen is het ‘morgen vroeger op’ voornemen.
Kwart voor zeven. Weer veelte lang blijven liggen in bed. Die snoozzknop, na mijn wekker 1 meter verderop te zetten weet ik hem nog steeds te vinden.
De snoozzknop is zo groot als een 2 euro munt en niet te missen.
Ik spring het bed uit, grijp ondertussen een bh en onderbroek van de grond en sprint verder naar de badkamer. Gelukkig, iedereen slaapt dus ik kan ongestoord mijn gang gaan zonder een scheve blik van mijn vader die niet begrijpt hoe ik het elke keer weer voor elkaar krijg.
Hoe doen mannen dat? Neem mijn vader. Hij staat 20 minuten voordat hij vertrekt op, neemt een douche, eet een boterham en smeert er ondertussen een voor de lunch. Vervolgens vertrekt hij heel relaxed naar zijn auto.
Ik daarin tegen sta een uur voor vertrek op. Laat de wekker nog een keer snoozen en ren dan het hele huis door. Aan mijn kleding en makeup besteed ik misschien 10 minuten (ik ben een expert in snelle makeup).
De wijzer lijkt bij mij ’s ochtends veel sneller te gaan.
Onder het rennen en haasten door vergeet ik van alles. Als ik mijn tanden aan het poetsen ben ga ik het lijstje af.
Sleutels? Check. Lunch? Check.
Als ik denk dat ik alles heb en mijn fiets uit de garage rijd bedenk ik me opeens dat ik mijn iPod nog op de keukentafel heb laten liggen.
Snel terug.
In een race tempo fiets ik naar de bus, haal mijn OVchipkaart langs het apparaat en ga zitten. Eindelijk. Rust.
Morgen eerder op.
Herkenbaar! Het maakt bij mij amper uit hoe laat ik mijn bed uit ga; ik moet altijd haasten.
BeantwoordenVerwijderenIk ben dus niet de enige! ;)
Verwijderen